تبادل
لینک هوشمند
آنها حتی مقابل پند و اندرز دادن و نصیحت کردن والدینشان از خود مقاومت نشان می دهند و به گفتار آنان به دیده شک و تردید نگاه می کنند.
در بعضی از خانواده ها پدران اغلب وقتشان را صرف امور شخصی می کنند و جز برای غذا خوردن و خوابیدن به منزل نمی آیند. وقتی هم که به خانه می آیند، باز فکرشان مشغول کارهای بیرون ازخانه است و اوقات خود را صرف فرزندان نمی کنند، به وضع آنها نمی رسند و با آنها درد دل و نمی کنند. تصورشان این است که وظیفه آنها تنها تهیه غذا، پوشاک و مسکن است و کاری به چگونگی رفتار، کردار، ارزش ها، رغبت ها و نیازهای روحی و روانی فرزندانشان ندارند.
پدران در حضور فرزندان مادر را تحقیر می کنند، احترام او را نزد فرزندان نگه نمی دارند و در مقابل دستور مادر به فرزند دستور دیگری می دهند و نظر مادر را رد می کنند. حاکم مآبانه رفتار می کنند، نه صمیمانه و دوستانه. در بعضی از خانواده ها نیز مادران اغلب اوقات خود را صرف انجام کارهای بیهوده شخصی و گردش های دوستانه می کنند و فرزندانشان را فراموش می کنند و کاری نمی کنند که این گونه امور از حداعتدال خارج نشود. در نتیجه فرزندان آنها با داشتن مادر احساس تنهایی و بی مادری می کنند. عده ای از مادران نیز در حضور فرزندان پدر را کوچک می شمارند. دستور پدر به فرزند را رد می کنند و او را از انجام فرمان او باز می دارند و یا وقتی پدر در خانه نیست کارهای خود را بزرگ جلوه داده و به رخ فرزند می کشند و با عناوین مختلف سعی می کنند فرزندشان را به طرف خود کشیده، او را جذب کنند.
در بعضی از خانواده ها وضعیت و موقعیت خانواده طوری است که فرزندان در آن احساس ناامنی کرده، خانواده را مرکز نابسامانی می دانند و همیشه نگران آتیه خود هستند. اختلافات شدیدی که بین والدین از یک طرف و والدین و فرزندان از سوی دیگر، بین خواهران و برادران، بین والدین و اقوام درباره مسایل گوناگون وجود دارد و نیز دخالت های بی مورد اقوام در امور خانوادگی، به خصوص درباره طرز رفتار و یا معاشرت نوجوانان، مشکلاتی را برای آنها به وجود می آورند که گاهی منجر به فرار نوجوانان از خانواده می شود و این خود عواقب وخیمی را در پی دارد.
تبعیض میان فرزندان نیز برای آنها مشکلاتی را ایجاد می کند. تبعیض در توزیع محبت و توجه به آنها، تبعیض در اجرای ضوابط و مقررات، تبعیض بین پسران و دختران و تبعیض در میزان واگذاری کارهای منزل، آنها را به کج رفتاری و ناسازگاری می کشاند.
تحقیر نمودن، کوچک کردن، پایین آوردن ارزش های شخصیتی نوجوانان و جوانان، سرزنش کردن آنها به خصوص در حضور دیگران، مقایسه آنان با همسن و سالان خود و به رخ کشیدن صفات و خصوصیات آنها برای نوجوانان و جوانان بسیار ثقیل است. تاحدی که گاهی تحمل خود را از دست داده، گوشه گیری اختیار می کنند و آرزوی مرگ می کنند و یا در برابر این گونه تحقیرها، عصیانگری کرده، دست به انتقام می زنند. آزادی های بیش از حد و محدودیت های بیش از اندازه، اجرای برنامه های انضباطی شدید و افراطی و درخواست اطاعت کورکورانه در دوران بلوغ، آشفتگی های روحی فراوان در پی دارد و سبب عکس العمل های شدید نوجوان می گردد.
نوجوانان گاهی برای رهایی از رنج و ناراحتی، فقر و گرفتاری، نجات از سرزنش های مداوم و تحقیرهای مکرر و خرد شدن شخصیت خود از خانه می گریزند و فرار را بر قرار ترجیح می دهند. گاهی نیز فرار آنها از خانه به خاطر تنبیه و عبرت والدین است و گاهی به خاطر احساس بی پناهی و احساس ناامنی از خانه می گریزند و با مختصر محبتی که از طرف دیگران می بینند، خود را تسلیم آنان می کنند.
والدین به این دلیل نسبت به نوجوانان و جوانان سخت گیری می کنند که:
1-آنها قبلاً مسئولیت مراقبت و حفظ فرزندانشان را به عهده داشته اند و اکنون قبول این نکته برایشان مشکل است که نوجوان به یکباره از زیر تسلطتشان خارج شود.
2-والدین نوجوانانشان را دوست دارند و همیشه سعادت آنها را می خواهند و چون نگران تربیت آنها هستند، نمی توانند از دادن پند و اندرز به آنها خودداری کنند.
3-والدین مسئول تربیت فرزندانشان هستند و اگر مشکلی برایشان به وجود آید، مردم والدین را مقصر خواهند شناخت.
4-شاید والدین به علت بی اطلاعی ندانند که باید چه مقدار آزادی به نوجوانان و جوانان بدهند.
5-گاهی والدین می خواهند به همان طریق که خود پرورش یافته اند، فرزندانشان را تربیت کنند. غافل از این که اوضاع کنونی با سابق فرق کرده است. در ضمن آنها می خواهند فرزندانشان را از خطرات و ناراحتی ها مصون نگه دارند.
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها: رفتار نوجوانان
.: Weblog Themes By Pichak :.
